Θεός και Επιστήμη

Τα παρακάτω αποτελούν ακατέργαστες σημειώσεις μου,  από τον πρώτο καιρό που συνειδητοποίησα πόσο διαφωνεί η επιστήμη με την θεολογία.

Τι ξέρουμε;

Το σύμπαν δημιουργήθηκε από κάτι ή κάποιον ξεκινώντας από ένα μικροσκοπικό σημείο στον χώρο (Big Bang). Με την εκκίνησή του, ξεκίνησε και ο χρόνος. Η «πρώτη ύλη» του σύμπαντος, είναι το υδρογόνο, το οποίο βρίσκουμε πρώτο στον περιοδικό πίνακα. Αυτό αφ’ ενός γίνεται ήλιο και προκύπτουν φωτεινοί ήλιοι (πυρηνικές αντιδράσεις), αφ’ ετέρου λόγω ακραίων συνθηκών, μετατρέπεται σε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του σύμπαντος. Υδρογόνο, Άνθρακας, Άζωτο και Οξυγόνο, είναι ψηλά στον περιοδικό πίνακα. Ο άνθρακας κάνει περισσότερες ενώσεις, απ’ όσες όλα τα υπόλοιπα στοιχεία μαζί.

Μικροσκοπικές διαφορές στην σύνθεση του σύμπαντος, θα είχαν ως αποτέλεσμα είτε την άμεση καταστροφή του, είτε την αδυναμία δημιουργίας του (Το υδρογόνο δεν θα ξεκινούσε αντιδράσεις). Υπάρχουν «συγκυρίες» στη δημιουργία του σύμπαντος, πολύ μεγαλύτερες από τον άνθρωπο.

Κάποια στιγμή, εκατομμύρια χρόνια μετά, κάποιος ή από στατιστική σύμπτωση, δημιουργήθηκε ένας ήλιος μ’ έναν πλανήτη ιδανικό για δημιουργία ζωής με βάση τον άνθρακα. Μέρος αυτής της ζωής, είναι και ο άνθρωπος.

Ο ήλιος της Γης θα σβήσει κάποια στιγμή. Πολύ νωρίτερα από το ίδιο το σύμπαν. Αν ο άνθρωπος ζει ακόμη στη Γη, θα χαθεί λίγο πριν τον ήλιο του.

Η θρησκεία λέει ότι σκοπός της δημιουργίας, είναι ο άνθρωπος, «η κορωνίδα της δημιουργίας». «Η υλική κτήση υπάρχει για να κορυφωθεί στον άνθρωπο». «Ο κόσμος θα σωθεί από την καταστροφή μαζί με τον άνθρωπο». «Ο άνθρωπος είναι ο λόγος της πλάσης». «Κατακυριεύσατε τη Γη». Ο άνθρωπος δεν είναι απλό μέρος του κόσμου. Ο κόσμος του ανήκει. Ο άνθρωπος γίνεται εγωιστής «με την άδεια του Θεου». Χάιδεμα στα αυτιά. Μέχρι προσφάτως το τέλειο πλάσμα ζούσε 40 χρόνια αν ήταν τυχερό. Μέχρι που η γνώση έφερε τις θεραπείες.

-Υπάρχει «περιούσιος λαός του Θεού». Εκλεκτοί.

Η επιστήμη δεν είναι «αντιθρησκεία».

Τα ευρήματά της όμως, δεν ταιριάζουν με τις θεωρίες των θρησκειών και γι’ αυτό την πολεμούν άμεσα ή έμμεσα.

Η θρησκεία προκειμένου να λειτουργήσει, πρέπει να ελέγξει την σκέψη, την επιστήμη, και την έρευνα.

Κάθε θρησκεία φροντίζει να περιορίζει τη σκέψη των πιστών της. Έχει μυστικιστικές απαντήσεις στα μεγάλα ανθρώπινα ερωτήματα. Κατηγορεί την επιστήμη ως ανθρώπινη αλαζονεία απέναντι στον Θεό. Η επιστήμη όμως είναι η προσπάθεια για βαθειά κατανόηση και γνώση κάποιου αντικειμένου. Δηλαδή η θρησκεία κατηγορεί την εις βάθος γνώση ως αλαζονεία. Έτσι φροντίζει να καθυποτάσσει πριν καν ξεκινήσουν, τυχόν σκέψεις αντίθετες με το δόγμα της. Ο πιστός προσαρμόζει αυτομάτως τον κόσμο ώστε να ταιριάζει με την ερμηνεία της πίστης του. Ο πιστός δεν τολμάει να αμφισβητήσει την ύπαρξη του Θεού, γιατί ξαφνικά είτε έγινε άθεος, είτε τον κατέλαβε κάποιο κακό πνεύμα.

Για μερικά θέματα αν σκεφτείς λογικά, ή είσαι πλανημένος, ή άπιστος.

Η επιστήμη κάνει προφανώς λάθη, αλλά τα ψάχνει συνεχώς και τα διορθώνει. Μια θεωρία περνάει (και θα περνάει) από εξονυχιστικό έλεγχο προκειμένου να επαληθευτεί και να γίνει ή να παραμείνει θεώρημα. (Το θεώρημα στην επιστήμη, είναι αυτό που παλιά ήταν νόμος της επιστήμης).

Επίσης, πράγματα όπως οι τροχιές των άστρων και των πλανητών, δεν είναι θέματα θεωρίας. Λειτουργούν πάντα με τον ίδιο, επαληθεύσιμο και προβλέψιμο τρόπο, άσχετα με την πίστη του παρατηρητή. Προφανές; Πριν 400-500 χρόνια χλεύαζαν/έκαιγαν ανθρώπους που έλεγαν ότι γυρνάμε γύρω απ’ τον ήλιο.

Η πίστη έχει μόνο φιλοσοφικά επιχειρήματα και εντυπωσιακές φράσεις για να εξηγήσει τα πράγματα. Με το πέρασμα των χρόνων προσαρμόζει τους ισχυρισμούς της προκειμένου να ταιριάζουν με τα αδιάψευστα ευρήματα της επιστήμης. Ή, αν αυτό είναι δυνατόν, εξαφανίζει τα ίχνη (ή και τις αποδείξεις) της σκέψης με την οποία δεν συμφωνεί και εμμένει στη θέση της.

  

 Η ύπαρξη Θεού δεν συμβαδίζει με τη λογική. Δεν υπάρχει λογικό αίτιο και αιτιατό. (Παντοδύναμο παντού και πάντα παρόν πνεύμα δημιουργεί μικροσκοπικό είδος, σε ασήμαντο πλανήτη, αφήνει επί αιώνες να πιστεύει στον Δία τον ήλιο και τον Θωρ, δημιουργεί δική του θρησκεία, επιτρέπει να δημιουργηθούν παρακλάδια, επιτρέπει να δημιουργηθούν κι άλλες, προς ψευδείς Θεούς και μετά κρίνει ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ πιστούς και άπιστους που ο ίδιος δημιούργησε, ανάλογα με το πόσο κατάλαβαν, πόσο ασχολήθηκαν, πού και πότε γεννήθηκαν. Επίσης, δημιουργεί και επιτρέπει την ύπαρξη του κακού/Σατανά, ή (αν δεν μπορεί να τον νικήσει (;)) δεν σταματά να φέρνει στον κόσμο ψυχές που ξέρει ότι είναι καταδικασμένες ).

Δεν υπάρχει αντικειμενική παρατήρηση του Θεού. Τα φαινόμενα επιρροής του δεν επαναλαμβάνονται ώστε να υπάρξει πείραμα. Δεν μπορούν να προκληθούν. Ο ίδιος δεν είναι ορατός. Όλα βασίζονται στην πίστη. Είναι κυκλικό παράδοξο. Ο πιστός πιστεύει στα γραπτά ενός ή περισσοτέρων βιβλίων, επειδή αυτό κάνουν όλοι γύρω του. Αυτά τα βιβλία του λένε πάντα ότι η πίστη δεν χρειάζεται αποδείξεις, αλλιώς δεν θα ήταν πίστη. Για όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή του, πρέπει να ακολουθεί τη λογική. Αν απλώς πιστέψει κάτι, (πιστεύω ότι θα φτάσω με τη βενζίνη που έχω) πιθανώς να μην εξελιχθούν τα πράγματα όπως θα ήθελε (τελικά έμεινα από βενζίνη, έπρεπε ΛΟΓΙΚΑ, να βάλει βενζίνη πριν ξεκινήσει).

Για τον Θεό, πρέπει να βασιστεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην πίστη. Πρέπει να αφοσιωθεί και να πιστέψει σε κάτι το οποίο θα συναντήσει ουσιαστικά αφού πεθάνει. Πρέπει να ζήσει όλη του τη ζωή «υποτασσόμενος στο θέλημά Του». Το οποίο διδάσκεται από την κατά τόπους εκκλησία. Δεν είναι αντικειμενικό. Είναι θέμα ερμηνείας.

Αν αμφισβητείς την ύπαρξη του Θεού και αρρωστήσεις, σε τιμωρεί επειδή αμάρτησες. Αν αμφισβητείς την ύπαρξη του Θεού και παρ’ όλα αυτά όλα σου πάνε καλά, είναι γιατί θα σε τιμωρήσει στην επόμενη ζωή. Την καλοπέραση στην δίνει ο Διάβολος για να σε δελεάσει. Μαζί με όλες τις κοσμικές απολαύσεις που δεν εγκρίνει ο εκάστοτε Θεός που τις δημιούργησε. Επίσης, ενώ ήσουν άπιστος, άρα «δικός του», ο Διάβολος θα σε βασανίζει στην αιωνιότητα όταν πεθάνεις.